Wat als elke wedstrijd een hoogtepunt is

Het kan raar lopen. In november 2013 werd ik voor de tweede keer geopereerd aan mijn hielen nadat de eerste keer een zooitje was geworden door een vriendelijke orthopeed in Gooimoord. Vanaf moment een voelde de tweede operarite goed en had ik het idee weer te kunnen gaan bouwen.
De winter van 2014 stond in het teken van conditioneel beter worden en weer een normaal bewegingspatroon oppakken. Dat klinkt misschien vreemd wanneer een sportief persoon zoals ik dat moet doen, maar zes jaar langs steeds weer je bewegingen aan moeten passen omdat het pijn doet levert een behoorlijk verstoord patroon op.
Dat merk ik en zie ik ook in de beelden. Voordat ik dat patroon aan kon pakken zou ik dus eerst weer de spieren belastbaar moeten maken om de veranderingen aan te kunnen. Duurloopjes van 10 tot 20 minuten met een snelheid van 8-9 km per uur is nog niet veel maar wel heel erg effectief om weer de spieren te leren welke kant het lichaam op moet.
Medio maart werden de duurlopen langer en ging het tempo omhoog. Ook omdat ik de intro van baantrainingen wederom heb gedaan. Na 6 jaar afwezigheid en veel rustige duurlopen miste ik de reactiviteit en het leren echt afzetten.
Maar ja wat dan. De eerste wedstrijden komen er aan en misschien toevallig ook de eerste klachten. Voornamelijk om en rond de heup zat het niet helemaal goed. Achteraf gezien lijkt het er op dat ik n de heupen zo lui ben/was geworden dat bij harder lopen deze spieren zo hard moesten gaan werken. Ze hielden het niet. Oftewel, de motor was groter dan de carrosserie. Een veelvoorkomend probleem bij triatleten.
Als Ultiem drama van het jaar was het 6 uur voor de wedstrijd af moeten zeggen van het NK weert. Ik had de dag ervoor mijn rug verdraaid en kon niet starten. Dat had helingstijd nodig. Wat is dat is en Barry Dooper heeft glorieus mijn plaats ingenomen. Dank je wel Bar!
Ik noem het ultiem om het verhaal wat meer body te geven, klinkt ook wel erg dramatisch wanneer ik het zo terug lees.

De week erop was ik redelijk hersteld en kon een kwart triatlon in Almere doen. Om maar weer eens het voor mij grappige verhaal aan te zwengelen en uit te leggen. Martijn rijdt in het wiel van een motor tweede twee ronde. De eerste rond maak ik 40 seconde goed op 10 km fietsen. De tweede ronde kan ik hem in het wiel van de motor zien zitten. Ik roep nog bij de organisatie dat de motor weg moet. Afijn. Martijn wint met x voorsprong. Ik kom de finish over en zeg tegen de hem “ volgende keer weer zelf fietsen he. Omdat hij een interview aan het geven was reageert hij hierop voor de camera en maakt er stennis van. Ja dat is leuk!
Uiteindelijk zegt hij een week later in het interview dat hij er ook niks aan kon doen dat die motor zo vlak voor hem reed. Even voor de vergelijking. In Almere op de halve werd hij op bijna 14 minuten gereden. Arrest my case!

Overigens werd hij de week erna op het NK in Amsterdam uit het wiel gereden in de groep waarin ik het tempo aangaf. Samen met Aaron van Amersveld reden we de snelste tijd van de dag.
Zo doorliep ik de wedstrijden van het jaar. Wel was duidelijk dat ik bijna alle wedstrijden het fietsen heel goed was alleen het lopen achter bleef. Dat is ook wat ik had verwacht. Zwemmen was allemaal redelijk.
Almere: tweede
Amsterdam: top 25
Oud Gastel: tweede
Echternach: zevende (stromende regen)
Schagen: tweede
Stein: 27ste
Eupen: 21ste
Urk: eerste
Veenendaal: 23ste
Almere: tweede
Barcelona(iron man): 30ste
Maar nu dit alles was een fysieke beschrijving van het seizoen. Waar het bij liever of vaker om gaat is de inside van ratio, gevoel en alle andere vakoverstijgende parameters.
Ik kan niet uitleggen wat dat is maar het gevoel van vrijheid tijdens trainingen trekt mij enorm alleen waar ik de laatste jaren moeite mee had is het gebrek aan doelen. Niet eens een wedstrijd doel maar eerder het doel om je op een gezonde manier lekker te voelen na een wedstrijd. Dat wilde ik weer ervaren zonder dat ik van mezelf verlang om ergens iets goed te doen.
Bij het fietsen zat ik er de afgelopen jaren al goed in alleen bij het lopen miste ik de timing net zoals bij het zwemmen.  Technisch betekent dit dat je telkens 0,3 seconde te laat bent met een beweging. Dat kan je niet oefenen maar voel ik wel.
Telkens voelde het lopen wel een stukje beter. Doordat ik hier meer belastbaar word voelen de duurlopen bij mij in het bos eigenlijk ook weer erg lekker en ontspannen. Dat maakt ook dat er ruimte is voor andere dingen. Een van die dingen is ontspanning. niet zozeer in mijn hoofd maar eerder in de spieren. Dus tijdens de loopfase waarbij ik een pasfrequentie heb van ongeveer 85, doe je over een cyclus minder dan een seconde. Wanneer je deze scheidt in een duw fase en ontspanfase kom je op grofweg tussen de 0,2-0,4 seconde ontspannen. Dat kan je niet bewust aansturen wanneer je een uur aan het lopen bent. Wel kan je dat voelen. Nou dat gevoel begon terug te komen.
De gouden tip voor pijn in mijn rug had ik ook gevonden en heet bij mij. Billen trainen. Vooral mijn bilspier deed helemaal niks. Sinds ik deze train, heb ik mijn gehele lijf beter onder controle alsmede de rug.
De balans in je lichaam is niet alleen afhankelijk van hoe je mentaal in je vel(hoofd) zit maar eerder afhankelijk van hoe je beweegt en daarbij de ontspanning van je aansturing. Daarna is het weer mogelijk om onbewust in balans te komen met jezelf.
In oktober was ik nog niet zo ver maar wel goed op pad. Ik zou voor het eerst weer een iron man gaan doen en wel in Spanje. Heel jammer was dat de organisatie er een behoorlijk zooi van gemaakt had ondanks dat ze de jaren ervoor een Challenge waren (lees eerder mijn verslag). Wel was het voor mij een mooie incentive om het komende jaar op Hawaii mijn gehele strategie om te gooien. Eigenlijk wil ik weer gewoon een loper en zwemmer worden. Hawaii is een veredelde UCI race geworden waarbij je niet meer weg kan fietsen mar wel hard moet lopen. Deze winter hoop ik er in te slagen om mijn echte lopers benen weer terug te krijgen. Het voelt in ieder geval goed.
Eigenlijk was elke wedstrijd het afgelopen jaar een hoogtepunt. Dus als dat het is word ik vanzelf passievol en ga op zoek naar een mooie vorm waarin ik dit kan gieten.

Om een poging te doen om in de winter meer zwemmer en loper te worden heb ik ook een andere benadering nodig. Hierin zit de kern van het verhaal maar ook tegelijkertijd een hele grote uitdaging. Hoe ga ik dat doen?
Dat ga ik in de volgende post uitleggen!!!!

 

 

 

Terug naar het referenties overzicht.