Een week in een jaar,
Net voor de sneeuw trakteerde ik mezelf op een weekje Lanzarote. Het eerste idee was om het nieuwe seizoen een
goede start te geven in fysieke zin. In de voorgaande maanden probeerde ik al een aantal mensen of ze geen zin
hadden om mee te gaan. Niemand had nog vrije dagen over. Dan maar alleen een weekje. Als triatleet ben je ook
maar een mens en de afgelopen weken probeerde ik steeds te balanceren met allerlei zaken. Een weekje Lanzarote
is dan een welkome balansverstoring in dat ritme.
Wat een verschil qua temperatuur wanneer ik weer aankom op het eiland. Dikke jas is niet meer nodig en gelijk
een korte broek aan is geen overbodige luxe. Het is dan 9 uur in de avond. De eerste dag doe ik rustig aan en
fiets 2 uur en loop een uurtje. Gek is ik moet even wennen. Ik zit te veel in ijn hoofd en heb allerlei
gedachten. Ben ik niet zo gewend maar sluipt er in wanneer je thuis aan het plannen en pushen bent. Tweede is
dat ik aan het einde van de dag erachter kom dat ik met niemand een woord gewisseld heb. Dat zijn vaak de
mooie momenten omdat informatie uitwisselen tegenwoordig iets overschat word, in mijn ogen. Ik ben wel eerlijk
hoor, doe er zelf ook an mee, maar goed dat vind ik ook van mezelf.
De volgende dagen zal ik er beter op moeten letten om meer uit mijn hoofd te geraken en meer in mijn benen.
Voor ij werkt dat zo. Te veel in mijn hoofd levert te veel beren op de weg en te veel dilemma’s. Dat lukt erg
goed. De dag erop loopt vanzelf en heb ik geen moeite meer. Niet zo moeilijk aangezien ik dit vaker heb
gedaan. Mooie is dat wanneer het ene verdwijnt er altijd plaats komt voor iets anders. Dat merkte ik in mijn
benen. In dit geval kon ik waarnemen dat de verhouding spanning ontspanning niet goed was tijdens mijn
bewegingen (zwemmen,fietsen en lopen). Er zat letterlijk te veel spanning in. Dat zorgt ervoor dat ik eerder
moe ben. Dat klopte ook week. Om 8 uur had ik al zin om te slapen. Dit is niet geheel volgens mijn normale
patroon. De dag erop zorgde ik ervoor om het eerste half uur te besteden aan ontspanning. Ook dit werkte. De
bewegingen werden meer ontspannen en ook mijn avonden werden langer.
Nog steeds geen woord gesproken tegen iemand. Geloof me je wil niet echt woorden wisselen met een paar half
dronken Engelsen in Puerto del Carmen (PdC). Het app complex is eigenlijk ook behoorlijk verlaten. Een hostes
heb ik niet gezien en de schoonmaakster is altijd snel weg. Ik trouwens ook want de dagen bestrijken vaak een
uur of 6 sporten bij elkaar. Van sporten word ik moe en als ik moe ben geraak ik bijna helemaal uit mijn
hoofd. In dat opzicht is het meditatie. Ook de simpelheid van de beweging zorgt ervoor dat het meditatie kan
zijn. Hoe moeilijk is het om je ene been voor je andere te krijgen. Het lijkt echt steeds meer alsof ik hier
in een roes kom. Meer vliegen en zweven en minder rationaliseren. Enige tijd terug las ik een klein artikel
dat er onderzocht was dat sporter beter presteren wanneer ze niet denken. Ik kan het helemaal beamen. Echter
het is wel een ontwikkeling die je door moet willen maken om zover te komen.
Alleen op pad was een keuze, niet praten is een keuze, 6 uur per dag is een keuze,mediteren is een keuze. In
dat opzicht heb je zo intens veel keuzes dat het bijna een wonder is dat ik op dit pad ben gekomen en het nog
steeds bewandel. Zoals ik al zei, is het een keuze, maar is het een keuze? Of is dit het pad wat voor mij
uitgelegd is en ik simpelweg bewandel en beoordeel als mijn keuze. Oftewel maak ik mijn eigen keuzes?
Filosofisch georiënteerd ben ik wellicht ook een beetje.
Zoals ik net al zei als je iets kwijt raakt krijg je er vaak wat anders voor terug. Je geeft socialisme weg
krijgt er solitair voor terug. Je geeft gedachten weg en krijgt er intuïtie voor terug. Je geeft empirisch weg
en krijgt er filosofie voor terug. Je geeft sneeuw weg en krijgt er zon voor terug. Ik geef mijn inspanning
aan het eiland en krijg er een roes voor terug.
Hoe een week je weer terug kan zetten in je kracht. Het ging niet om de uren maar om het proces. Dat is me al
een aantal jaren duidelijk en dat werd me nu ook weer duidelijk.